چیزی که نگرانم می کند این است که تعداد پست های آن یکی وبلاگم از این یکی بیشتر شده است.
معنی اش این است که انگار بیشتر از اینکه به دوستانم فکر کنم به خودم فکر می کنم.

شاید هم معنی اش این نباشد. امیدوارم که این نباشد. شاید فقط این باشد که دیگر حرف بانمکی برای گفتن ندارم.

اما عیبی ندارد. قول می دهم ویزا که گرفتم، دو سه هفته ای که سفر هستم حسابی شارژ باشم و کلی سوژه داشته باشم.

خلاصه اینکه : کربلا کربلا ما داریم میاییم.